اى زمین و آسـمان‌ها سوگـوار غربتت            آفـتـاب آسـمـان، سـنـگ مـزار غـربـتت
بر جبین فصل‏ها هر یک نشان داغ توست            اى گریبان خزان، چاک از بهار غربتت

یک بقیع اندوه و ماتم یک مدینه اشک و خون            سینه‏‎هامان یک به یک آئینه دار غربتت
پاک شد آئینه از زنگ، اى تماشایى‏‎ترین            شـسـتـشو دادیم دل را، با غـبار غربتت
شب سیه‌پوش از غم و اندوه بى‎پایان توست            شرمگین خورشید، از شب‎هاى تار غربتت
اى بقیعت عاشقان را کعبه عشق و امید            سینه چاکـیم از غـم تو، بی‌قـرارغربتت
شهر یثرب داغدار خاطرات رنج توست            خـم شده پـشت مدیـنه زیر بـار غـربتت
مى‎‏تـپد دل‎هاى عـاشق در هـواى نام تو            با غمى خو کرده هر یک در کنارغربتت
کاش مى‎‏شد روشناى تربت پاک تو بود            چلچـراغ اشک ما در شـام تار غـربتت
دایره در دایره پژواکى از اندوه توست            هیچ داغى نیست بیرون از مدار غربتت
دامن اشکى فـراهم داشـتم یک سیـنه آه            ریخـتم در پـاى تو کـردم نـثار غـربتت
آشناى زخم دل‎ها، غربت معصوم توست            من دلى دارم پـریشان، از تـبارغـربتت